Wat een verhaal
Steeds vaker merk ik dat ik naar het koffieautomaat loop om daar een bakkie te scoren . Ik ben geen warme dranken drinker en de soep uit dat automaat smaakt niet lekker . Maar er is iets dat me trekt .
Toen ik met een vies gezicht van de koffie terug naar kantoor liep bleef mijn hoofd naar links hangen terwijl ik zelf doorliep . Bijna botste ik tegen Paul aan . En toen viel het me op . Niet zozeer mijn hoofd bleef hangen maar mijn blik . Want op weg van en naar kom langs het kantoor waar Marjolein zit .
Af en toe kletsen we op de gang met elkaar . En dat kunnen we samen goed . Dan bessen we als twee koffieleutjes aan de keukentafel . En zo leer je elkaar oppervlakkig maar toch een beetje kennen .
Ze houdt van Wordfeut en van speklappies en verdwaalt al op weg naar de supermarkt . Het liefst houdt ze in bed haar sokken aan en ze is helemaal verslingerd aan Boer zoekt vrouw en Arie Boomsma . Liever nog ziet ze zichzelf als winnend kandidaat van het nog te ontwikkelen format Arie zoekt vrouw . Maar ze weet niet zeker of is er bijna van overtuigd dat ook Arie liever een boer zoekt .
Ook ik ben dol op speklappies maar ben meer een Scrableaar . Ik ben een left Twix kind a guy en tot voorkort zocht ik bij iedere Chinees op de kaart tevergeefs naar het gerecht Tai Chi . En ik vind in Halina Reijn echt mijn droomvrouw . Hoewel ik Arie ook echt een knappe vent vind .
Zij houdt van zomerse dagen en lekker warm weer terwijl ik het graag doe met een lentezon en een bijbehorend briesje . We zitten beiden graag op een terrasje maar kunnen het weer beter overlaten aan de bui die Piet Paulesma op die dag heeft want samen komen we daar niet uit . Iedere keer als we elkaar zien moet zij lachen en worden mijn puppillen wijder . En dat komt niet van de koffie want die werkt bij pas na ongeveer een kwartiertje .
Onzeker en verlegen heb ik Marjolein nooit vertelt over dat ik schrijf . Laat staan dat ik boeken heb geschreven . Ondanks dat ik wil dat ik in minstens in elk Nederlands huishouden terug te vinden ben . Misschien is het juist een goede reden tot
gesprek . Nee het is niet een feit waarmee ik al snel te koop loop . Ik zou me ook al snel een patser voelen . Terwijl net geen gespierde armen in een haltershirtje ook helemaal niet sexy of zelfs maar aantrekkelijk zijn .
Na een aantal bakkies die week zonder ook maar een glimps van ze te hebben opgevangen riep ze me opeens . Ik draaide terug en voelde hoe mijn puppillen verwijdden als haar lach verbrede . Ze vroeg me hoe het met me is en ik zei maar niets over hoe blij ik nu ben . Ik vroeg zonder al te gretig over te komen waar of ze al de hele week is gebleven . En al snel voelde het al weer alsof we ‘s ochtends aan de keukentafel zaten . Koekie erbij ?
Wanneer was jij van plan me vertellen over je boek ?
Vroeg ze out of the blue . Ik was oprecht verrast . Maar ook direct trots en eigenlijk direct daarna heel bescheiden . Ik werd rood, warm was ik al .
Hoe weet jij nou over mijn boek ?
Was mijn enigszins verbaasde reactie .
Ik zag het ineens staan bij de SPAR . Ik keek toen ik in de rij voor de kassa stond zo in het schap met de magazines en zag ineens jouw gezicht met een pleister op je mond op een kaft staan en dacht eerst van Nou ja en toen He maar die ken ik toch en daarna Maar dat is Maikel . En dat alles binnen drie seconden .
Ik had helemaal niet stilgestaan dat de SPAR ook drie exemplaren van mijn boek Je Wonden Dichten in de schappen heeft staan . Iedere keer loop ik er langs en meen ik Jawel hoor ze staan er alledrie nog en aan de kassa zeg ik dan tegen de mensen van de supermarkt als ze me vertellen dat ze zo hard proberen het boek te verkopen dat ik zo trots ben dat iedere dag dat ik daar kom het assortiment weer tot drie is aangevuld . Mischien dat dat wat klanten trekt . ( Hé zo slecht is dat boek niet dat het niet verkoopt ! )
Loopt het een beetje ?
Vroeg ze .
Nee, ze lopen totaal niet . Al maanden staan ze met z’n drietjes stil in hetzelfde schap .
Probeerde ik een gevat antwoord te geven .
Er staan er nu nog maar twee . Zo heb ik ze tenminste achtergelaten .
Ik had ‘m al lang door natuurlijk maar toen kwam ze ook nog met:
Ik heb er één gekocht .
En je vind het zo slecht dat je nu van mij je geld terug wilt !
Opperde ik .
Nee helemaal niet . Ik vind het een mooi boek . Prachtig zelfs . Ik heb er om gelachen . En zelfs door gehuild . Hier en daar boeide het me wat minder maar dat gaf weer tijd om op adem te komen want ik heb het in één ruk uitgelezen .
En ook zo enthousiast vertelt .
Ik zag ‘m, staan en werd nieuwsgierig en na het heel snel te hebben doorgebladerd heb ik het gekocht . Ik kreeg het de rest van de dag niet meer uit mijn hoofd . Thuis heb ik gekookt en afgewassen en na een douche heb ik het mee nar bed genomen en het daar eerst een poosje zitten doorbladeren . Wat gedichten gelezen en plaatjes gekeken . Op een gegeven moment herkende ik je er in en zag ik overal je gezicht en opeens greep het me en heb ik het boek van begin tot eind gelezen .
Ik heb het in één adem aangehoord .
Wauw ! Ik weet niet wat ik er op moet zeg Mayo .
Maar wauw is waarschijnlijk al het best gemeende compliment dat je kunt krijgen . Ook op een compliment .
Ik heb je naast mijn kussen neergelegd en ben in slaap gevallen en de volgende ochtend werd ik met blijde ogen naast je wakker . Je was geweldig Maaik . Wat een heerlijke nacht .
Ik vroeg me af of het net zo lekker was voor mij .
En weet je wat nou het mooie is ? Je snurkte helemaal niet .
Iedereen Die Ik Verloren Ben
Muziekclip van Maikel dE Bont en Barry Koppen
Hé Lange
Hé lange
We hebben geen afscheid genomen
Want ik zie je bijna iedere dag
Het voelt elke keer weer als thuiskomen
Net als met de eerste keer dat ik je na lange tijd weer zag
Read more…
Je Wonden Dichten
Het jongste boek van Maikel dE Bont . Een reis door het hoofd van een schrijver, vol liefde en passie neemt Maikel je mee door het eerste decennium van de 21ste eeuw . Hij gidst je door zijn gedachtengangen en neemt je mee naar zijn wereld van normen en waarden . Kom mee op excurie en spring met een bungee elastiek van woordgrappen boven een rivier vol humor . En bekijk de vergezichten van het leven en de liefde . Geluk en pijn speelt Maikel in dit prachtige boek feilloos tegen elkaar uit . Lees het nu .
Nu op de digitale boekenplank van Boekscout . De eerste uitgeverij die Maikel dE Bont heeft weten te strikken . Kijk snel op www.boekscout.nl en zoek op het volgende ISBN 978-94-6176-705-9
Uit Arabisch Schrift door Maikel dE Bont
Tijdens mijn reis door Marokko afgelopen maand heb ik weer veel inspiratie opgedaan en verwoord . Hier een voorproefje speciaal voor jullie .
Het was een wandelreis door het Atlasgebergte en door de Erg Chebbi woestijn . Onderweg kun je van verkopers langs de weg een woestijroos kopen . Heb schijnt ERG zeldzaam te zijn er een te vinden . Deze stenen lijken blaadjes te hebben . In de vorm van een roos . Ik heb heel wat zand in mjijn schoenen gehad maar ik heb er geen roosje gevonden . Later in Marrakesh zag ik er een behoorlijke bos op een tafeltje voor een winkel in de shouk, de plaatselijke bazaar, liggen . Ik weet niet hoe zeldzaam ze zijn of dat ze wel echt zijn . Maar als je je roos vindt dan moet je jezelf gelukkig prijzen .
Mijn woestijnroos
Een woestijnroos is zeldzaam
Je vindt ze pas als je elkaars ware bent
In het zand laat ze haar sporen na
Je droomt ervan de goede weg te vinden
Als je ligt te dromen in je tent
In de nacht komt ze bij je
En ze onthult je haar ware gezicht
Zoals ze je in de zonneschijn hele dagen laat stralen
Streelt ze al je dromen
In het romantische maanlicht
Ze is rood van aard
En zo zal ze je hele hart kleuren
Een ware liefde die groeit onder een sterrennacht
Waarin al miljoenen jaren staat geschreven
Dat dit staat te gebeuren
Ik kan bloemen plukken zoveel ik wil
En dan ben ik misschien best wel tevree
Maar eigenlijk wil ik voor heel mijn leven
Mijn woestijnroosje met mij mee
MdEB
Maikelmn uit Adremaline van Maikel dE Bont
Terug vlucht
De eerste keer vliegen vond ik best spannend . Ik had als kind al wel een aantal vluchten boven de hoofden van de ooms en vrienden van mijn ouders die zich ook een oom noemden gehad toen ze me met hun sterke armvleugels door de lucht sjeesden . Maar toen ik voor het eggie op Schiphol stond waar mijn eerste vlucht van de grond zou komen vertrekt kreeg ik meer de zenuwen in mijn buik dan ik ooit voor de Python of voor de tandarts had gevoeld .
Een korte boodschap
We wonen in een schattig huisje in de wijk Zuilen in Utrecht . Het is een buurt dat iets weg heeft van een dorpje . De huisjes zijn ooit een keer gebouwd voor de medewerkers van de Demka staalfabriek die ook het spoor hier hebben aangelegd . De wijk staat er al vanaf rond 1914 . Dus bijna monumentaal .
Dat is ook de reden dat verhuurcorporatie Mitros heeft besloten de wijk na jaren van achterstallig onderhoud niet te slopen voor duurdere nieuwbouw maar te renoveren en te verbeteren voor haar bewoners . De buurt was het daar helemaal mee eens en de bewoners in de wijk er omheen ook . De drie verschillende types huizen bleven gewoon en werden weer rechtgetrokken als ze scheef staan, van buiten helemaal gezandstraald en waar nodig gestripped van de verouderde bakstenen en opnieuw betegeld en gevoegd .
Er werd bij ons in de straat een modelwoning opgebouwd met alles erop en eraan . Vooral een hogere huur . Na veel vertoon van emotie en woede door de bewoners . die nu niet meer zeker waren over hun knusse woning voor niet veel geld waar wel tegenover stond dat er veel aan moet gebeuren of liever gezegd: waaraan een hele hoop niet is gebeurd; kregen we inspraak op wat er in je eigen woning aan aanpassingen zal veranderen . Of eigenlijk kreeg je een keuzemodel . Waarbij het vaak is dat als je het ene kiest je dan automatisch het andere ook moet nemen, omdat het in een setje komt .
Wat voor een kleur keuken wil je ? Met wat voor een aanrechtblad en welke handgrepen ? Wil je de combiketel dan moet je ook een beloopbare zolder nemen . Wil je ceevee ? Wil je openslaande deuren naar de tuin ? Of niet . Wil je naast de voordeur een buitenlamp ? En dat alles natuurlijk tegen extra maandlasten.
De keus in toilet was er niet . We kregen gewoon de modelstortbak en een standaard pot . Niets mis mee hoor . Je kunt er gewoon in plassen en poepen en de hond kan er gewoon met z’n kop in om er uit te likken . Maar de moderne toilet heeft een ergerlijke eigenschap . Dat is dat er geen bodem meer in zit . Alles dat je wilt doortrekken komt in een plonsbak terecht . En dan via de overdekte glijbaan onder het huis door het riool in . Dit systeem werkt . Ware het niet dat als je één van je boodschappen die je erin plonst zorgt dat het water uit het putje omhoog tegen je kont aan spat . En dan meestal zo getimed dat het dan net gebeurd voordat je sluitspier helemaal is ingetrokken en er dus spetters ín je kont belanden . En een toilet is geen bidet . Nou hoor ik vaak om me heen dat mensen dat toch juist een lekkere ervaring vinden . Ik weet niet hoe dat bij de meeste anderen is, maar voordat ik poep heb ik vaak net geplast . Dus eigenlijk krijg ik dan mijn eigen plas tegen me aan . Dat is toch lekker ! ? Nou ! Smaken verschillen . En voorkeuren ook .
Geef mij maar een ouderwetse pot met vlakspoel . Niet alleen pamperdroog voor je billetjes maar ook meer verstoppingproof dan een diepspoel waarin de keutel zich zo weet te draaien dat ie zelfs na drie keer doortrekken nog klem zit .
Vroeger bracht je een drol als een ware quizmaster ten tonele . Het vlak is het toneel en je billen zijn de split van het jasje van Ron Brandsteder . Nu is het net alsof je thee zet met een bruin zakje . En dat je van sterke bakkies houdt en ‘m er dus maar extra lang in houdt . Nee, aan die toiletten van tegenwoordig heb ik echt geen boodschap .
Uit het boek Staren Vanaf De Horizon een preview
Moeder Afrika
Ik zou overal wel kunnen aarden
Grote steden
Een zeese plas
Een huis op de hoogste top van de hoogste berg
Of liever nog in jouw armen
Ik zou me met gemak thuis kunnen voelen
In weidse wijdten
Grazend aan het verlangen
Op zonnige dagen
Of naast jouw vurig hart
Ik zou me kunnen strelen met de notie van vermoedens
Met de beelden van anderen
Met de wijsheid van generaties
Door te reizen door de tijd
Door me aan jouw ziel te warmen
Ik zou kunnen kijken over daken
Turen over velden
Desnoods staren in het donkerte van mijn ogen
Zweven in de wind tussen heuvels en langs hobbelige paden
Ik voel je tussen opperst geluk en pure smart
Er wordt voor jou gezongen
En over jou
Dansen rond een vuur
Men heeft voor je gevochten
En over jou
En zich in jou verloren op den duur
Je bent een serenade
Rust en weelde
Zo omstreden doch volstrekt onbekend
Serene ochtend gloren
Na een diepe donkere nacht
Tijd blijkt slechts één moment
Grenzen vervagen terwijl landen vervallen
Bewoners verhuizen en planten verkassen
Gebieden hopen zich op en spreiden zich uit
Bergen worden verzet en wateren verlegd
Op verzoek heb jij meteen je steentje bijgedragen
Bossen die branden
Zeeën die vloeden
Stormen razen er dwars doorheen
Vallen en opstaan
Komen jij en ik toch weer bij elkaar
Mijn mening is onderhevig
Mijn smaak groeit mee
Ik kan zo veel groeien nog
Ik kan er mee komen
Misschien zul je me wel vragen
Geven en nemen
Het is balanceren op de werkelijkheid
Het is niet om het winnen maar vanwege de liefde
Eén grote tocht vol vogelvluchten
Maar zelfs jij maakt het niet waar
Men heeft voor jou gezongen
En over jou
Dansen rond een vuur
Men heeft voor jou gevochten
En over jou
En zich in jou verloren op den duur
Je bent een serenade
Rust en weelde
Zo omstreden doch volstrekt onbekend
Serene ochtend gloren
Na een diepe donkere nacht
Tijd blijkt slechts één moment