Prepare Yourself For A Brainwash

 Steeds vaker merk ik dat ik naar het koffieautomaat loop om daar een bakkie te scoren .  Ik ben geen warme dranken drinker en de soep uit dat automaat smaakt niet lekker .  Maar er is iets dat me trekt . 

Toen ik met een vies gezicht van de koffie terug naar kantoor liep bleef mijn hoofd naar links hangen terwijl ik zelf doorliep .  Bijna botste ik tegen Paul aan .  En toen viel het me op .  Niet zozeer mijn hoofd bleef hangen maar mijn blik .  Want op weg van en naar kom langs het kantoor waar Marjolein zit .

Af en toe kletsen we op de gang met elkaar .  En dat kunnen we samen goed .  Dan bessen we als twee koffieleutjes aan de keukentafel .  En zo leer je elkaar oppervlakkig maar toch een beetje kennen . 

Ze houdt van Wordfeut en van speklappies en verdwaalt al op weg naar de supermarkt .  Het liefst houdt ze in bed haar sokken aan en ze is helemaal verslingerd aan Boer zoekt vrouw en Arie Boomsma .  Liever nog ziet ze zichzelf als winnend kandidaat van het nog te ontwikkelen format Arie zoekt vrouw .  Maar ze weet niet zeker of is er bijna van overtuigd dat ook Arie liever een boer zoekt . 

Ook ik ben dol op speklappies maar ben meer een Scrableaar .  Ik ben een left Twix kind a guy en tot voorkort zocht ik bij iedere Chinees op de kaart tevergeefs naar het gerecht Tai Chi .  En ik vind in Halina Reijn echt mijn droomvrouw .  Hoewel ik Arie ook echt een knappe vent vind . 

Zij houdt van zomerse dagen en lekker warm weer terwijl ik het graag doe met een lentezon en een bijbehorend briesje .  We zitten beiden graag op een terrasje maar kunnen het weer beter overlaten aan de bui die Piet Paulesma op die dag heeft want samen komen we daar niet uit .  Iedere keer als we elkaar zien moet zij lachen en worden mijn puppillen wijder .  En dat komt niet van de koffie want die werkt bij pas na ongeveer een kwartiertje . 

Onzeker en verlegen heb ik Marjolein nooit vertelt over dat ik schrijf .  Laat staan dat ik boeken heb geschreven .  Ondanks dat ik wil dat ik in minstens in elk Nederlands huishouden terug te vinden ben .  Misschien is het juist een goede reden tot

gesprek .  Nee het is niet een feit waarmee ik al snel te koop loop .  Ik zou me ook al snel een patser voelen .  Terwijl net geen gespierde armen in een haltershirtje ook helemaal niet sexy of zelfs maar aantrekkelijk zijn . 

Na een aantal bakkies die week zonder ook maar een glimps van ze te hebben opgevangen riep ze me opeens .  Ik draaide terug en voelde hoe mijn puppillen verwijdden als haar lach verbrede .  Ze vroeg me hoe het met me is en ik zei maar niets over hoe blij ik nu ben .  Ik vroeg zonder al te gretig over te komen waar of ze al de hele week is gebleven .  En al snel voelde het al weer alsof we ‘s ochtends aan de keukentafel zaten .  Koekie erbij ? 

            Wanneer was jij van plan me vertellen over je boek ? 

Vroeg ze out of the blue .  Ik was oprecht verrast .  Maar ook direct trots en eigenlijk direct daarna heel bescheiden .  Ik werd rood, warm was ik al . 

            Hoe weet jij nou over mijn boek ? 

Was mijn enigszins verbaasde reactie . 

Ik zag het ineens staan bij de SPAR .  Ik keek toen ik in de rij voor de kassa stond zo in het schap met de magazines en zag ineens jouw gezicht met een pleister op je mond op een kaft staan en dacht eerst van Nou ja  en toen He maar die ken ik toch en daarna Maar dat is Maikel .  En dat alles binnen drie seconden . 

Ik had helemaal niet stilgestaan dat de SPAR ook drie exemplaren van mijn  boek  Je Wonden  Dichten  in de schappen heeft staan .  Iedere keer loop ik er langs en meen ik Jawel hoor ze staan er alledrie nog en aan de kassa zeg ik dan tegen de mensen van de supermarkt als ze me vertellen dat ze zo hard proberen het boek te verkopen dat ik zo trots ben dat iedere dag dat ik daar kom het assortiment weer tot drie is aangevuld .  Mischien dat dat wat klanten trekt .  ( Hé zo slecht is dat boek niet dat het niet verkoopt ! ) 

Loopt het een beetje ? 

Vroeg ze . 

Nee, ze lopen totaal niet .  Al maanden staan ze met z’n drietjes stil in hetzelfde schap . 

Probeerde ik een gevat antwoord te geven . 

            Er staan er nu nog maar twee .  Zo heb ik ze tenminste achtergelaten . 

Ik had ‘m al lang door natuurlijk maar toen kwam ze ook nog met: 

            Ik heb er één gekocht . 

            En je vind het zo slecht dat je nu van mij je geld terug wilt ! 

Opperde ik . 

Nee helemaal niet .  Ik vind het een mooi boek .  Prachtig zelfs .  Ik heb er om gelachen .  En zelfs door gehuild .  Hier en daar boeide het me wat minder maar dat gaf weer tijd om op adem te komen want ik heb het in één ruk uitgelezen .  

En ook zo enthousiast vertelt . 

Ik zag ‘m, staan en werd nieuwsgierig en na het heel snel te hebben doorgebladerd heb ik het gekocht .  Ik kreeg het de rest van de dag niet meer uit mijn hoofd .  Thuis heb ik gekookt en afgewassen en na een douche heb ik het mee nar bed genomen en het daar eerst een poosje zitten doorbladeren .  Wat gedichten gelezen en plaatjes gekeken . Op een gegeven moment herkende ik je er in en zag ik overal je gezicht en opeens greep het me en heb ik het boek van begin tot eind gelezen . 

Ik heb het in één adem aangehoord . 

            Wauw !  Ik weet niet wat ik er op moet zeg Mayo . 

Maar wauw is waarschijnlijk al het best gemeende compliment dat je kunt krijgen .  Ook op een compliment . 

Ik heb je naast mijn kussen neergelegd en ben in slaap gevallen en de volgende ochtend werd ik met blijde ogen naast je wakker .  Je was geweldig Maaik .  Wat een heerlijke nacht . 

Ik vroeg me af of het net zo lekker was voor mij . 

            En weet je wat nou het mooie is ?  Je snurkte helemaal niet .

Hé Lange

Hé lange

We hebben geen afscheid genomen

Want ik zie je bijna iedere dag

Het voelt elke keer weer als thuiskomen

Net als met de eerste keer dat ik je na lange tijd weer zag
Read more…

Tijdens mijn reis door Marokko afgelopen maand heb ik weer veel inspiratie opgedaan en verwoord .  Hier een voorproefje speciaal voor jullie . 

Het was een wandelreis door het Atlasgebergte en door de Erg Chebbi woestijn .  Onderweg kun je van verkopers langs de weg een woestijroos kopen .  Heb schijnt ERG zeldzaam te zijn er een te vinden .  Deze stenen lijken blaadjes te hebben .  In de vorm van een roos .  Ik heb heel wat zand in mjijn schoenen gehad maar ik heb er geen roosje gevonden .  Later in Marrakesh zag ik er een behoorlijke bos op een tafeltje voor een winkel in de shouk, de plaatselijke bazaar, liggen .  Ik weet niet hoe zeldzaam ze zijn of dat ze wel echt zijn .  Maar als je je roos vindt dan moet je jezelf gelukkig prijzen . 

 
Mijn woestijnroos 

Een woestijnroos is zeldzaam
Je vindt ze pas als je elkaars ware bent
In het zand laat ze haar sporen na
Je droomt ervan de goede weg te vinden
Als je ligt te dromen in je tent
In de nacht komt ze bij je
En ze onthult je haar ware gezicht
Zoals ze je in de zonneschijn hele dagen laat stralen
Streelt ze al je dromen
In het romantische maanlicht
Ze is rood van aard
En zo zal ze je hele hart kleuren
Een ware liefde die groeit onder een sterrennacht
Waarin al miljoenen jaren staat geschreven
Dat dit staat te gebeuren
Ik kan bloemen plukken zoveel ik wil
En dan ben ik misschien best wel tevree
Maar eigenlijk wil ik voor heel mijn leven
Mijn woestijnroosje met mij mee

 
MdEB

Een korte boodschap 

We wonen in een schattig huisje in de wijk Zuilen in Utrecht .  Het is een buurt dat iets weg heeft van een dorpje .  De huisjes zijn ooit een keer gebouwd voor de medewerkers van de Demka staalfabriek die ook het spoor hier hebben aangelegd .  De wijk staat er al vanaf rond 1914 .  Dus bijna monumentaal . 

Dat is ook de reden dat verhuurcorporatie Mitros heeft besloten de wijk na jaren van achterstallig onderhoud niet te slopen voor duurdere nieuwbouw maar te renoveren en te verbeteren voor haar bewoners .  De buurt was het daar helemaal mee eens en de bewoners in de wijk er omheen ook .  De drie verschillende types huizen bleven gewoon en werden weer rechtgetrokken als ze scheef staan, van buiten helemaal gezandstraald en waar nodig gestripped van de verouderde bakstenen en opnieuw betegeld en gevoegd . 

Er werd bij ons in de straat een modelwoning opgebouwd met alles erop en eraan . Vooral een hogere huur .  Na veel vertoon van emotie en woede door de bewoners .  die nu niet meer zeker waren over hun knusse woning voor niet veel geld waar wel tegenover stond dat er veel aan moet gebeuren of liever gezegd: waaraan een hele hoop niet is gebeurd; kregen we inspraak op wat er in je eigen woning aan aanpassingen zal veranderen .  Of eigenlijk kreeg je een keuzemodel .  Waarbij het vaak is dat als je het ene kiest je dan automatisch het andere ook moet nemen, omdat het in een setje komt . 

Wat voor een kleur keuken wil je ?  Met wat voor een aanrechtblad en welke handgrepen ?  Wil je de combiketel dan moet je ook een beloopbare zolder nemen .  Wil je ceevee ?  Wil je openslaande deuren naar de tuin ?  Of niet .  Wil je naast de voordeur een buitenlamp ?  En dat alles natuurlijk tegen extra maandlasten. 

De keus in toilet was er niet .  We kregen gewoon de modelstortbak en een standaard pot .  Niets mis mee hoor .  Je kunt er gewoon in plassen en poepen en de hond kan er gewoon met z’n kop in om er uit te likken .  Maar de moderne toilet heeft een ergerlijke eigenschap .  Dat is dat er geen bodem meer in zit .  Alles dat je wilt doortrekken komt in een plonsbak terecht .  En dan via de overdekte glijbaan onder het huis door het riool in .  Dit systeem werkt .  Ware het niet dat als je één van je boodschappen die je erin plonst zorgt dat het water uit het putje omhoog tegen je kont aan spat .  En dan meestal zo getimed dat het dan net gebeurd voordat je sluitspier helemaal is ingetrokken en er dus spetters ín je kont belanden .  En een toilet is geen bidet .  Nou hoor ik vaak om me heen dat mensen dat toch juist een lekkere ervaring vinden .  Ik weet niet hoe dat bij de meeste anderen is, maar voordat ik poep heb ik vaak net geplast .  Dus eigenlijk krijg ik dan mijn eigen plas tegen me aan .  Dat is toch lekker ! ?  Nou !  Smaken verschillen .  En voorkeuren ook . 

Geef mij maar een ouderwetse pot met vlakspoel .  Niet alleen pamperdroog voor je billetjes maar ook meer verstoppingproof dan een diepspoel waarin de keutel zich zo weet te draaien dat ie zelfs na drie keer doortrekken nog klem zit . 

Vroeger bracht je een drol als een ware quizmaster ten tonele .  Het vlak is het toneel en je billen zijn de split van het jasje van Ron Brandsteder .  Nu is het net alsof je thee zet met een bruin zakje .  En dat je van sterke bakkies houdt en ‘m er dus maar extra lang in houdt .  Nee, aan die toiletten van tegenwoordig heb ik echt geen boodschap . 

FilosofIndia 

India doet ons allemaal wat .  De wetten van moraal en traditie en de omgang daarmee dringen langzaam door in onze westerse koppies .  Niet dat we zo allemaal met tulband om ons in Varranassi in de Ganges zullen wassen .  En die stippen op onze voorhoofden zijn er meestal ook maar onder lichte druk op gezet .  Maar de Indiase manier van leven speelde steeds meer in onze hoofden en gedachten .  Of tenminste toch bij mij .  Dat is ook niet zo vreemd .  Daar de Indiase levensstijl onmiskenbaar wordt vertegenwoordigd in het beeld van alledag . 

Toen Karlijn een poosje wilde liggen begaf ik me naar het zwembad van het hotel .  Ik zag Frenk daar zitten en misschien zouden er nog van de groep komen en ik meende om gewoon lekker gebruik te maken van zoveel mensen in mijn buurt en te profiteren van de sociale gezelligheid om me heen . 

Ik deelde een gedachtenspinsel met Frenk .  Door Frenk te vertellen over mijn openbaring liep ik natuurlijk wel het risico definitief voor geschift te worden gehouden .  Maar ik kon het natuurlijk altijd gooien op een zonnesteek .  Wat dat betreft ben ik niet zo dikwijls bij een zwembad te vinden, dus ik zal het vast, in andermans ogen, warm hebben gehad ! 

Aan het filosoferen over paradijs en reïncarnaties, ‘kben dus onder invloed van een korte maar toch hevige INDUStrialisatie, kwam ik tot een volgende conclusie . 

Misschien is India wel het Paradijs .  Waarom niet ?  Stel je nou voor dat je werkelijk reïncarneert en je komt terug als insect, of als rat of voor mij part een varken, en je komt in India terecht,

dan is het eigenlijk één groot festijn !  Overal zooi en viezigheid .  Sterke geuren en een door de hele stad meanderende riool .  Dat is voor zulke dieren toch een speelplaats van geluk ! ?  Dat is een Paradijs .  Dat lijkt me dan zelfs hét Paradijs .  Je bent er ook welkom .  Er zijn zelfs hele filosofien ontwikkeld om jou te eren en te plezieren .  Je bent ook niet langer meer een mens, je denkt niet meer na en maakt geen overwegingen meer .  Je doet dan ook niets meer verkeerd .  En als je als mens écht je best hebt gedaan en veel goeds voor de wereld hebt tot stand gebracht dan wordt je wellicht wel een heilige .  Dan reïncarneer je als koe . 

Waarom leven er dan ook mensen in het Paradijs ?  Die het zo slecht hebben ?  Die niet weten dat ze in het Paradijs wonen ?  Dat is ook één van de vragen die Frenk en ik ons nog stelden .  Maar er moet toch ook voor een voorraad vuil worden gezorgd om het Paradijs in stand te houden .  En men heeft er als mens geen bennul van omdat je eerst een rund bent voordat je als koe

reïncarneert !

Chantal

Op zondagen waren we vaak, en we staat dan voor mijn ouders en ik, bij tante Jans en ome Arie thuis .  Als mijn vader niet naar de voetbalclub moest waren we meestal bij hen op

visite .  Ze lieten me dan winnen met kaarten en vroegen of ik niet liever die gewonnen gulden omruilde voor wel tien stuivers .  Als we langer bleven, bleven eten, stond ook de televisie aan .  Ik had zo mijn programma’s waar ik naar keek .  Het maakte me ook niet zoveel uit op welke zender ze komen .  Want die avond keek ik naar De Smurfen en naar The A – Team .  Maar dan wel op de RTBF .  En dat is in het Frans .  In 1972 a crack commando unit was send to prison by a military court for a crime they did not commit .  They were send to a maximum secured prison but escaped to the PARISIAN underground ! ?  De Smurfen

spréken Frans .  Maar B . A . niet !  = Toi enfoiré ! = 

Read more…

Baard 

Mijn moeder vindt het leuk als ik een baard laat staan .  Dat maakt mij zo mannelijk .  Vindt ze .  Er was een tijd dat ze mij als klein ventje als een echte man zag, terwijl ze vandaag de dag de deze man nog als haar kleine jongen ziet . 

Als klein ventje werd ik door de andere jongens ook nooit als vol aangezien en vaak gepest .  Met een baard als vermomming had dit alles volgens mijn moeder voorkomen kunnen worden .  Dan zou ik er namelijk veel meer volwassener uit zien .  En zouden die grote pestkoppen mij wel met rust laten .  Maar die vlashaartjes op mijn gezicht en dan vooral onder mijn neus geconcentreerd, maakten mij nog niet een volwassen man .  Het is geen prehistorie meer; waarin je van jongetje naar man groeit samen met de haren op je gezicht .  En dan nog .  Dan had ik nog niet een jager geweest .  En te onhandig als visser .  Waarschijnlijk net zo lomp als klusjesman als dat ik nu ben .  Schrijven kunnen we dan nog niet, dus waar ben ik dan ? 

Ik kon niet eens een baard laten staan .  Ik had daar bijna geen haargroei .  Op mijn hele lijf niet echt .  Wat dat betreft ben ik een echte laatbloeier .  Maar hetgeen dat ik had scheerde ik geenszins af .  Want buiten het advies van mijn moeder om later een baard te laten staan, praktiseerde ik het advies van mijn vader; om het scheren maar zo lang mogelijk uit te stellen daar het dan langer zal duren voordat ik me daadwerkelijk iedere dag zal moeten scheren . 

Soms had ik wel behoefte aan een baard .  Het klinkt misschien een beetje gek .  Maar serieus .  Ter bepaalde gelegenheden moet je een minimum leeftijd hebben .  En als er dan om je leeftijd wordt gevraagd en je bent er nog onder mag je misschien niet naar die film toe .  Want dat was het  ‘m namelijk .  Ik als filmenthousiasteling wilde ook de films zien waar de mensen van de filmkeuring mij voor wilden behoeden .  Zoals  Total Recall  , met Arnold Schwarzenegger .  Voor die film was ik nog een jaar drie vier te jong .  Maar net als in de film gebruikte ook ik de make – up voor speciale effecten .  Met een oogpotlood van mijn moeder kleurde ik mijn snorharen donkerder .  Om de mensen van het Rembrandt theater maar een beetje voor de gek te houden .  Iets dat in feite niet eens nodig was geweest .  Dit was makkelijker dan een vals identiteitsbewijs maken .  En ik wist niet veel beter dan dat ik in mijn moeders paspoort sta bijgeschreven ! 

Ondertussen hield ik het boven de wastafel nog steeds vol me niet te scheren .  Ondanks dat de vlashaartjes toch al redelijk waren uitgegroeid tot een schimmelvormig geheel aan mijn onderkaak .   Zo heb ik toch vanaf ongeveer de derde klas MAVO rondgelopen .  En niemand die me bij de haren pakte en me er op aansprak .  Totdat ik in de tweede klas van de HAVO een opmerking van de docent Nederlands kreeg .  Waarom er aan de ene kant van mijn gezicht meer haar hangt dan aan de andere kant .  Misschien dat ze dacht dat het een moderne trend is of een statement .  Maar eigenlijk deed ik aan beide gevallen niet mee .  Ik besefte me wel dat het eigenlijk geen porem is en besloot me snel na die les te scheren . 

Mannelijke kunstenaars laten gedurende een project vaak hun baard staan .  Zoek op Google maar naar plaatjes van regiseurs die al een poosje bezig zijn met een film .  Baarden !  En zo hoef je niet eens een kunstenaar te zijn .  Kijk maar naar zelfmoordterroristen, hun hele leven bezig met dat ene project .  Allemaal een baard ! 

Zelf gebruik ik mijn gevoelige huid als excuus .  Maar het komt vaak genoeg voor dat ik me slechts één keer in de twee weken scheer .  Terwijl ik het advies van mijn vader toch al een poosje achter me gelaten .  En als ik mezelf als kunstenaar beschouw laat ik bij een project ook vaak mijn baard staan . Of hangen eigenlijk ! 

Ik ben wat dat betreft blij dat dit project af is .  Die baard jeukt als een gek !

Het is uit met stappen  

Wat doe je dan dat je pas zo rond half zeven thuiskomt ?  Wel de betere tijden .  Waar stap je dan ?  Of ben je dan gewoon bij vrienden thuis ?  Waarom wordt het bij mij dan nooit zo laat ?  Ik kom soms ook pas rond half zeven / zeven uur m’n bed in .  In het weekend .  Maar dan heb ik gewoon op de bank televisie gekeken .  Waarschijnlijk een deeveedeetje ofzo .  En dan is de kans groot dat ik gewoon al heb liggen tukken !  Want de met je hoofd tegen de armleuning positie houdt je oogkleppen al voor drie kwart dicht .  En dan heb je de film al snel niet meer in de gaten . 

Zal ik het leuk vinden waar jij stapt ?  Ik ben daar nogal kieskeurig in .  Of eigenlijk niet zozeer kieskeurig, want mijn smaak loopt breed, maar niet kuddegevoelig .  Want niet alle verschillende stylen zijn eerlijk vertegenwoordigd .  Het lijkt me hartstikke leuk om te stappen in een echte disco .  Swingen op Sister Sledge en schuifelen op The Drifters .  Ik heb geen problemen met headbangen, dat komt achteraf wel .  Lekker rustig zitten en babbelen, misschien wel een spelletje doen, onder een lekker stukkie jazz .  Uit je naad bij een live band .  Dat vindt ik pas kicken !  Het lijkt me zelfs gezellig om tot diep in de nacht een lijntje te dancen, of voor mij part een avondje polka !  Ik ben voor het één en ander heus wel te porren .  Maar het enige dat ik vindt in al dat stapgemis is de dance scène .  De top veertig .  Iets dat overdag in de winkelstraten over algemeen ook al gedraaid wordt .  Boxen als etalagesirenes lokken je naar binnen .  Alsof ze je alarmeren vooral stevig door te kopen !  Of mij; vooral stevig door te lopen, naar winkel met kleding zonder merkje erin . 

Die eentonigheid in muziek .  Zowel in het beluisteren als in het draaien ervan .  Iedere keer dezelfde deuntjes .  Ik draai ook graag nummers die ik leuk vind .  Maar dat zijn wel nummers die over een x aantal jaar nóg leuk zijn .  Ze zijn niet impulsief hip !  Het zijn impulsieve klassiekers, net als ik !  Vind ik het ergens wel leuk, voel ik me niet op m’n gemak .  De gelegenheid is dan net een jongerensoos .  Het buurthuis op zaterdag !  Waarom stappen vrienden niet meer ! ?  Zelfs al als ze geen kinderen hebben .  Is bij hen het gevoel gedoofd, toen ooit in de oren verdoofd ! ?  Door de luide muziek .  Ik heb er nog wel zin in .  Ook zonder een meisje te versieren .  Dat deed ik vroeger toch ookal niet .  Trouwens, flirten mag .  Dat is gezond voor je .  Het houdt een deel van je hersenen scherp .  Dat heb ik toen gelezen in de Flair .  Dat geeft toch al enigszins de nodige toestemming, dacht ik zo .  Dat vind ik ook leuk .  Gezellig kletsen en spelletjes doen .  Een deeveedeetje kijken .  Of naar de buren .  Maar dan is de weg naar huis al zo snel gevonden .  En dat is ie toch al snel .  Alsof de klok dirigeert !  En dat is vast niet omdat ze het met mij niet gezellig vinden .  Want we spreken voor weer af . 

Dan maar weer voor de teevee .  Misschien moeten we samen iets afspreken .  Jij lijkt mij best gezellig .  Of ben je er ook al zo vroeg vandoor .  Weet je wat, dat bedacht ik me net .  We spreken gewoon af voor een ontbijtje .  Op zondag ochtend .  Heel vroeg .  En dan kom je vast zaterdag avond !

Met andere woorden 

Taal leeft .  Het is gegroeid van een blik en een gebaar naar een invasie van woorden en tekens .  Taal is sterk .  Want alle vormen blijven gewoon bestaan .   Vreedzaam naast elkaar .  Probleemloos in elkaar geϊntegreerd .  Of je nou een tekening maakt, je hand opsteekt, een duim naar willekeurige windrichting wijst en daarbij wel of niet iets zegt maakt niet uit .  Het wordt wel begrepen .  En anders wel de blik in je ogen die de ware boodschap verraadt ! 
Maar dat taal leeft wordt wel bewezen aan de veranderingen die het ondervindt met iedere nieuwe generatie en ondertussen alle subculturaliteit waarin het plaatsvindt .  Alle nieuwe vormen die in het leven hun weg vinden kennen de taal .  Danwel maken ze gebruik van de al bestaande vorm of er wordt een nieuwe taal ontwikkelt, of dan weer een combinatie van beide mogelijkheden . 
Taalpuristen maken zich daardoor grote zorgen .   Ze hebben een grote liefde voor taal .  Voor woorden .  En ze zien graag dat de woorden die er zijn ook zullen blijven .  De nieuwe woorden worden maar mondjesmaat geaccepteerd .  En ondertussen ergeren ze zich groene en gele boekjes aan de taalregels die zijn en worden opgesteld . 
Het blijven bij mij pannekoeken, en niet pannenkoeken .  Want hoeveel pannen gebruik je gemiddeld bij het bakken zo’n koek ?  Dat bedoel ik .                                                                                                                                                                                    Maar het verdwijnen van woorden doet me nog het meest zeer .  Als ik pannekoeken wil schrijven dan doe ik dat .  En iedereen zal me begrijpen, zolang dat woord, op wat voor een manier dan ook gespeld enige betekenis heeft .  Maar als iemand een ander woord voor deze platte brokken verzint en dat houdt aan dan raakt het woord pannekoek misschien wel verloren, hoeveel n – en je er dan ook aan vastplakt .  En met het woord verlies je ook een stukje van je wereld .  Je generatie .  Een stukje van jezelf .                                                                                                                                                               Vroeger zei men ook  gaaf  en  tof  als men iets bijzonder leuk vindt .   Die uitdrukkingen zijn later overmeesterd door  cool  en  wijs  .  En die zijn later van de troon gestoten door uitdrukkingen als: vet en dik .  Hé werd  Yo  .  En in plaats van dat je een sigaret tot een peuk rookt, rook je nu een peuk als je een sigaret opsteekt .  Langzamerhand worden de woorden die jou hebben grootgebracht minder hip en tel jij minder en minder mee .  Of net andersom .                              Ik weet niet wat ik er van moet vinden .  Ik vindt het hartstikke mooi dat taal leeft .  Maar ondanks dat ik redelijk progressief ben, hou ik wel graag vast aan het oude .  Dat is niet zozeer een conservatieve instelling die dan botst met de houding die ik graag zou willen aanhouden, maar een nostalgische .  Ik ben heel gevoelig .  En met vlagen emotioneel .  Maargoed; veel bekende schrijvers zijn aan de alcohol en of depressief .  Dus zo slecht is de conditie waarin ik als schrijver mentaal verkeer niet .                                                                                                                                                Dan zou ik kunnen terugvallen op helden .  En als ik dan kijk naar Jan Wolkers dan zie ik iemand die het prachtig vindt, vond, hoe dingen veranderen .  Als een peer van een klein vruchtje aan een boom uitgroeit tot een bijna delicatesse en vervolgens op de fruitschaal bruin en verschrompelt achter blijft .  Vindt, vond, hij dat misschien wel kunst .  Hoe een lichaam ouder wordt en veranderd fascineerde hem .  Een vrouwenlichaam moest wat Jan betreft dan ook zo natuurlijk mogelijk zijn .  Vooral niet scheren, maar een fraai boeket onder de oksels .  Vrouwenlichamen fascineren ook mijzelve .  Maar nou is mijn beeld van Olga, ook zonder de chemokuur, en van de roos van vlees toch echt zonder stoppeltjes of wildgroei .  Maar ondanks dat een vrouwenlichaam in mijn ogen de poëtische expressie van het leven is, heeft dat verder maar weinig met taal te maken .  Dus  ben ik toch op mezelf aangewezen om dit uit te zoeken .              Als ik me dan besef wat voor een taalgebruik er tegenwoordig heerst . Wat er wordt gezegd en op wat voor een manier .  De jeugd is een wandelende medische encyclopedie die zonder raadpleging van derden de ene ziekte na de andere lukraak op straat voorbij slingeren .  Dat zinnen louter nog bestaan uit Antilliaanse en Marokkaanse uitdrukkingen, verpakt met nog enigszins NL’se woorden . Dan ben ik toch geneigd omte zeggen dat ik het geen goede zaak vind . Ik ben wel voor groei, maar niet op deze manier .  Ik heb moeite met straattaal .                                                     Zo keek ik vanavond met mijn vriendin naar de film  I Know Who Killed Me  met Lindsey Lohan .   Een redelijke film met een sublieme actrice .  Maar laten we het over de kwaliteit van de films van vandaag de dag niet hebben .  Die is na honderdzoveel jaar waarlijk nog erger dan duizenden jaren taalveranderingen !  We kijken de film met ondertiteling .  Moderne !                                                                                                                                                                                                                          In deze film hebben twee mensen seks met elkaar .  En als ze de daad vernoemen wordt het Engelse fucking vertaald met het NL’se  poepen  .  Ik bedoel: What the F@ck ! ?  Daarom heb ik zo’n moeite met de huidige straattaal .  Het doet maar .  Men gooit maar lukraak met woorden alsof ze vogelvrij zijn .  Alsof ze niet zijn bedoeld om betekenis aan zaken te geven .  Wat doe ik dan op het toilet ?  En drol uitneuken ! ?  Ben ik op m’n vierendertigste dan al zo’n ouwe knar die de moderne tijd niet kan bijbenen ?  Ik weet het niet .  Het lijkt me van niet .  Ik weet dat ik nog een hoop aan iedereen kan leren .                                                                                                                                                                                                                      Zelf ben ik niet zo op seks in de avond en in de nacht .  Ik wacht in de ochtend tot en met ergens in de avond op mijn beurt .  ;D  Daarom zet ik zo nog een film op . ( Zonder ondertiteling . )                                                                        Waarschijnlijk zal ik morgenochtend wel weer poepen .

In een sierlijke beweging bracht ze de sigaret naar haar lippen .  Ze deed bijna alles met een theatraal gevoel .  Ze rustte teder haar lippen om de filter .  Alsof ze de peuk passievol vacuüm kuste .  Dit was de trek .  De laatste trek aan haar verslaving .  Waar ze zoveel heerlijke momenten  mee deelt .  Na een potje lekker vrijen .  Of de gezellige kroegsfeer .  Waar de rook zich mengt met de geur van overmatig alcohol en waar je zonder eigen bijdrage aan het kroegsgevoel je niet echt kroegmilieu vriendelijk bezig bent .  En zeg nou zelf . Een beter milieu begint toch echt bij jezelf !

Read more…