Een enkeltje terug
Iedere dag dezelfde beelden . De rij bomen die achterin het weiland de horizon aangeven . Boerderijen die tussen de weilanden als huisjes op een bordspel aangeven wie de eigenaars van de bezette kavels zijn . Paadjes die er alleen maar schijnen te liggen omdat ze daar liggen . Ze leiden naar struiken die met bosjes tegelijk ons spoor maar blijven volgen . Gevolgd door de wit rood gestreepte spoorbomen en hun bel die weer een nieuwe ronde aangeeft . En binnen is het net zo . Het meisje met de laptop . Ze kijkt niet op of om, ze komt niet eens met haar hoofd boven om adem te happen . Het groepje jongeren dat aan het sms – en is met het groepje jongeren achter hen . De man, draaiend aan zijn trouwring die hij waarschijnlijk voelt branden terwijl hij naar de lezende dame in de vierzitter voor hem staart . En Rens, die zijn shaggie al draait als hij net is ingestapt en bijna elke keer als hij ongeduldig uitstapt vergeet ‘m nog niet aan te steken omdat roken op de perrons ook verboden is . Read more…