Prepare Yourself For A Brainwash

Een korte boodschap 

We wonen in een schattig huisje in de wijk Zuilen in Utrecht .  Het is een buurt dat iets weg heeft van een dorpje .  De huisjes zijn ooit een keer gebouwd voor de medewerkers van de Demka staalfabriek die ook het spoor hier hebben aangelegd .  De wijk staat er al vanaf rond 1914 .  Dus bijna monumentaal . 

Dat is ook de reden dat verhuurcorporatie Mitros heeft besloten de wijk na jaren van achterstallig onderhoud niet te slopen voor duurdere nieuwbouw maar te renoveren en te verbeteren voor haar bewoners .  De buurt was het daar helemaal mee eens en de bewoners in de wijk er omheen ook .  De drie verschillende types huizen bleven gewoon en werden weer rechtgetrokken als ze scheef staan, van buiten helemaal gezandstraald en waar nodig gestripped van de verouderde bakstenen en opnieuw betegeld en gevoegd . 

Er werd bij ons in de straat een modelwoning opgebouwd met alles erop en eraan . Vooral een hogere huur .  Na veel vertoon van emotie en woede door de bewoners .  die nu niet meer zeker waren over hun knusse woning voor niet veel geld waar wel tegenover stond dat er veel aan moet gebeuren of liever gezegd: waaraan een hele hoop niet is gebeurd; kregen we inspraak op wat er in je eigen woning aan aanpassingen zal veranderen .  Of eigenlijk kreeg je een keuzemodel .  Waarbij het vaak is dat als je het ene kiest je dan automatisch het andere ook moet nemen, omdat het in een setje komt . 

Wat voor een kleur keuken wil je ?  Met wat voor een aanrechtblad en welke handgrepen ?  Wil je de combiketel dan moet je ook een beloopbare zolder nemen .  Wil je ceevee ?  Wil je openslaande deuren naar de tuin ?  Of niet .  Wil je naast de voordeur een buitenlamp ?  En dat alles natuurlijk tegen extra maandlasten. 

De keus in toilet was er niet .  We kregen gewoon de modelstortbak en een standaard pot .  Niets mis mee hoor .  Je kunt er gewoon in plassen en poepen en de hond kan er gewoon met z’n kop in om er uit te likken .  Maar de moderne toilet heeft een ergerlijke eigenschap .  Dat is dat er geen bodem meer in zit .  Alles dat je wilt doortrekken komt in een plonsbak terecht .  En dan via de overdekte glijbaan onder het huis door het riool in .  Dit systeem werkt .  Ware het niet dat als je één van je boodschappen die je erin plonst zorgt dat het water uit het putje omhoog tegen je kont aan spat .  En dan meestal zo getimed dat het dan net gebeurd voordat je sluitspier helemaal is ingetrokken en er dus spetters ín je kont belanden .  En een toilet is geen bidet .  Nou hoor ik vaak om me heen dat mensen dat toch juist een lekkere ervaring vinden .  Ik weet niet hoe dat bij de meeste anderen is, maar voordat ik poep heb ik vaak net geplast .  Dus eigenlijk krijg ik dan mijn eigen plas tegen me aan .  Dat is toch lekker ! ?  Nou !  Smaken verschillen .  En voorkeuren ook . 

Geef mij maar een ouderwetse pot met vlakspoel .  Niet alleen pamperdroog voor je billetjes maar ook meer verstoppingproof dan een diepspoel waarin de keutel zich zo weet te draaien dat ie zelfs na drie keer doortrekken nog klem zit . 

Vroeger bracht je een drol als een ware quizmaster ten tonele .  Het vlak is het toneel en je billen zijn de split van het jasje van Ron Brandsteder .  Nu is het net alsof je thee zet met een bruin zakje .  En dat je van sterke bakkies houdt en ‘m er dus maar extra lang in houdt .  Nee, aan die toiletten van tegenwoordig heb ik echt geen boodschap . 

Met andere woorden 

Taal leeft .  Het is gegroeid van een blik en een gebaar naar een invasie van woorden en tekens .  Taal is sterk .  Want alle vormen blijven gewoon bestaan .   Vreedzaam naast elkaar .  Probleemloos in elkaar geϊntegreerd .  Of je nou een tekening maakt, je hand opsteekt, een duim naar willekeurige windrichting wijst en daarbij wel of niet iets zegt maakt niet uit .  Het wordt wel begrepen .  En anders wel de blik in je ogen die de ware boodschap verraadt ! 
Maar dat taal leeft wordt wel bewezen aan de veranderingen die het ondervindt met iedere nieuwe generatie en ondertussen alle subculturaliteit waarin het plaatsvindt .  Alle nieuwe vormen die in het leven hun weg vinden kennen de taal .  Danwel maken ze gebruik van de al bestaande vorm of er wordt een nieuwe taal ontwikkelt, of dan weer een combinatie van beide mogelijkheden . 
Taalpuristen maken zich daardoor grote zorgen .   Ze hebben een grote liefde voor taal .  Voor woorden .  En ze zien graag dat de woorden die er zijn ook zullen blijven .  De nieuwe woorden worden maar mondjesmaat geaccepteerd .  En ondertussen ergeren ze zich groene en gele boekjes aan de taalregels die zijn en worden opgesteld . 
Het blijven bij mij pannekoeken, en niet pannenkoeken .  Want hoeveel pannen gebruik je gemiddeld bij het bakken zo’n koek ?  Dat bedoel ik .                                                                                                                                                                                    Maar het verdwijnen van woorden doet me nog het meest zeer .  Als ik pannekoeken wil schrijven dan doe ik dat .  En iedereen zal me begrijpen, zolang dat woord, op wat voor een manier dan ook gespeld enige betekenis heeft .  Maar als iemand een ander woord voor deze platte brokken verzint en dat houdt aan dan raakt het woord pannekoek misschien wel verloren, hoeveel n – en je er dan ook aan vastplakt .  En met het woord verlies je ook een stukje van je wereld .  Je generatie .  Een stukje van jezelf .                                                                                                                                                               Vroeger zei men ook  gaaf  en  tof  als men iets bijzonder leuk vindt .   Die uitdrukkingen zijn later overmeesterd door  cool  en  wijs  .  En die zijn later van de troon gestoten door uitdrukkingen als: vet en dik .  Hé werd  Yo  .  En in plaats van dat je een sigaret tot een peuk rookt, rook je nu een peuk als je een sigaret opsteekt .  Langzamerhand worden de woorden die jou hebben grootgebracht minder hip en tel jij minder en minder mee .  Of net andersom .                              Ik weet niet wat ik er van moet vinden .  Ik vindt het hartstikke mooi dat taal leeft .  Maar ondanks dat ik redelijk progressief ben, hou ik wel graag vast aan het oude .  Dat is niet zozeer een conservatieve instelling die dan botst met de houding die ik graag zou willen aanhouden, maar een nostalgische .  Ik ben heel gevoelig .  En met vlagen emotioneel .  Maargoed; veel bekende schrijvers zijn aan de alcohol en of depressief .  Dus zo slecht is de conditie waarin ik als schrijver mentaal verkeer niet .                                                                                                                                                Dan zou ik kunnen terugvallen op helden .  En als ik dan kijk naar Jan Wolkers dan zie ik iemand die het prachtig vindt, vond, hoe dingen veranderen .  Als een peer van een klein vruchtje aan een boom uitgroeit tot een bijna delicatesse en vervolgens op de fruitschaal bruin en verschrompelt achter blijft .  Vindt, vond, hij dat misschien wel kunst .  Hoe een lichaam ouder wordt en veranderd fascineerde hem .  Een vrouwenlichaam moest wat Jan betreft dan ook zo natuurlijk mogelijk zijn .  Vooral niet scheren, maar een fraai boeket onder de oksels .  Vrouwenlichamen fascineren ook mijzelve .  Maar nou is mijn beeld van Olga, ook zonder de chemokuur, en van de roos van vlees toch echt zonder stoppeltjes of wildgroei .  Maar ondanks dat een vrouwenlichaam in mijn ogen de poëtische expressie van het leven is, heeft dat verder maar weinig met taal te maken .  Dus  ben ik toch op mezelf aangewezen om dit uit te zoeken .              Als ik me dan besef wat voor een taalgebruik er tegenwoordig heerst . Wat er wordt gezegd en op wat voor een manier .  De jeugd is een wandelende medische encyclopedie die zonder raadpleging van derden de ene ziekte na de andere lukraak op straat voorbij slingeren .  Dat zinnen louter nog bestaan uit Antilliaanse en Marokkaanse uitdrukkingen, verpakt met nog enigszins NL’se woorden . Dan ben ik toch geneigd omte zeggen dat ik het geen goede zaak vind . Ik ben wel voor groei, maar niet op deze manier .  Ik heb moeite met straattaal .                                                     Zo keek ik vanavond met mijn vriendin naar de film  I Know Who Killed Me  met Lindsey Lohan .   Een redelijke film met een sublieme actrice .  Maar laten we het over de kwaliteit van de films van vandaag de dag niet hebben .  Die is na honderdzoveel jaar waarlijk nog erger dan duizenden jaren taalveranderingen !  We kijken de film met ondertiteling .  Moderne !                                                                                                                                                                                                                          In deze film hebben twee mensen seks met elkaar .  En als ze de daad vernoemen wordt het Engelse fucking vertaald met het NL’se  poepen  .  Ik bedoel: What the F@ck ! ?  Daarom heb ik zo’n moeite met de huidige straattaal .  Het doet maar .  Men gooit maar lukraak met woorden alsof ze vogelvrij zijn .  Alsof ze niet zijn bedoeld om betekenis aan zaken te geven .  Wat doe ik dan op het toilet ?  En drol uitneuken ! ?  Ben ik op m’n vierendertigste dan al zo’n ouwe knar die de moderne tijd niet kan bijbenen ?  Ik weet het niet .  Het lijkt me van niet .  Ik weet dat ik nog een hoop aan iedereen kan leren .                                                                                                                                                                                                                      Zelf ben ik niet zo op seks in de avond en in de nacht .  Ik wacht in de ochtend tot en met ergens in de avond op mijn beurt .  ;D  Daarom zet ik zo nog een film op . ( Zonder ondertiteling . )                                                                        Waarschijnlijk zal ik morgenochtend wel weer poepen .